Bir çocuk ağlarken, ağlamayı kesmesi için onu sarsmamalısınız.
Bir çocuk ağlarken, onu susturmaya çalışmamalısınız.
Bir çocuk ağlarken, anlamsız bakışlarınızı ona yöneltmemelisiniz.
Bir çocuk ağlarken...
Ben ağlarken.
Sen ağlarken.
O ağlarken.
Bir çocuk ağlarken...
O gözyaşı sizin. O gözyaşı bizim. O gözyaşı onların.
Bir çocuk ağlarken;
Elinizi, yanağından süzülen gözyaşını silmek için yüzüne doğru götürmelisiniz.
Bir çocuk ağlarken;
Saçlarını okşamalısınız.
Bir çocuk ağlarken;
Ona sarılmalısınız.
Bir çocuk ağlarken;
Ona inanmalısınız.
Bir çocuk ağlarken;
Onu sevmelisiniz.
Ve hatta ağlamıyorken. Ve bir de susmuş ise. Derdini anlatamıyor ise. Elinin tersiyle gözyaşını siliyor ise. Usulca kaldırım taşlarına bakıyor ise.
Bir çocuk ağlarken...
Eğer bir çocuğu ağlıyorken görürseniz, hayatınızdaki tüm sarılma bonuslarını ona harcamayı deneyin.
Bilemesek de, duyamasak da, anlayamasak da, hissedemesek de...
Bir çocuk ağlarken.
Ayakkabı boyalarını mı çaldırmıştı birine? Babasının zoruyla bir mekana girip, garsonlar tarafından itilmiş miydi? Elindeki tüm mendilleri satamamış mıydı? Oyuncağını mı kaybetmişti? Annesi mi ölmüştü? Dayak mı yemiş, sevgi mi görememişti?
Bilemeyiz!
"Sınanmadığınız bir acı üzerine konuşmak her zaman kolaydır."
Bu sefer sınanmayı beklemeden saramaz mıyız bu yavrucağı?
Yavrucağa bir el olamaz veyahut kollarımızın arasına alamaz mıyız?
Sattığı mendil ile gözyaşını silemez miyiz?
İtildiğinden ötürü buruşan bozuk para bardağına üç kuruş atamaz mıyız?
Onu itenlerin önüne geçip, onu arkamıza alamaz mıyız?
Sevemez miyiz?
Üzülemez miyiz?
Merhamet edemez miyiz?
Gözyaşını paylaşamaz mıyız?
Bir çocuk ağlarken...
Yüreğimin yangınını harlıyor yavrucakların gözyaşları.
Zihnim ağlıyor, bir çocuk ağlarken.
Kalbimde, tedavisi olmayan bir yara açılıveriyor.
Bir çocuk ağlarken...
Ben bin defa ağlıyor ve bin defa ölüyorum.
Bir çocuk ağlarken...
